Psychologia - mechanizm samospełniających się przewidywań

Wyobraź sobie dwie osoby o przeciętnej urodzie. Jedna z nich - optymistyczna, zadbana i - nie wiadomo dlaczego - pewna siebie. Towarzyska i uśmiechnięta. Druga - wręcz przeciwnie - nie przykłada wielkiej wagi do swojego wyglądu, jest zaniedbana, zmęczona, smutna. Załóżmy, że takie dwie osoby nie różni w znaczący sposób sytuacja ich życiowa.
Wiele razy spotykałam na swojej drodze osoby, które po prostu nie potrafią wykorzystać tkwiącego w nich potencjału i - za każdym razem - zastanawiam się dlaczego tak jest. Dlaczego niektóre osoby nie decydują się wybrać najlepszej dla nich samych części siebie? Widocznie nie jest to dla wszystkich wcale takie proste.

Rozważmy tu stereotypy społeczne. Tworzone są one na podstawie niektórych cech dziedzicznych, jak kolor włosów, płeć czy budowa fizyczna. Istnienie określonego układu tego typu cech prowadzi do pewnych oczekiwań społecznych co do możliwości i wzoru zachowań jednostki mającej dany zespół cech. Jeśli ktoś na przykład urodził się kobietą, może spotkać się ze społecznym oczekiwaniem, że jest mniej uzdolniony do niektórych studiów niż mężczyźni. Osoba taka prawdopodobnie napotka jednocześnie odmienne warunki i możliwości kształcenia niż osoba żyjąca w społeczeństwie nie podlegającemu takiemu stereotypowi. Może to doprowadzić do uruchomienia mechanizmu samospełniających się oczekiwań.
To samo tyczyć się może wyglądu zewnętrznego. Zewsząd wmawia się nam - zarówno kobietom jak i mężczyznom - jak powinniśmy wyglądać by być szczęśliwymi, akceptowanymi. Jak należy się zachowywać by odnieść sukces? Jak należy...

Nie daje się nam dużej swobody bycia sobą. Niektóre osoby nieuodpornione na tego typu sugestie mogą zagubić się w tym wszystkim i próbować za wszelką cenę dopasować do kreowanego przez otoczenie obrazu perfekcyjnego człowieka lub co gorsza uwierzyć, że jeśli nie są w stanie sprostać wymogom społeczeństwa, są przez to mniej warte od innych osób.

Pozwólmy sobie rozwinąć skrzydła. Świat mediów to tylko iluzja, nasze życie - nie. Każdy ma w sobie niepowtarzalny potencjał, który powinien pokazać światu.